We kennen allemaal de verhalen dat het reken - en taal onderwijs ver beneden de maat is. U kijkt waarschijnlijk niet eens meer op als uw dertien of veertien jarig kind u niets over de Franse revolutie weet te vertellen, of wat glazig kijkt bij de naam Willem van Oranje. Maar daar wil ik het niet over hebben deze keer. Ik wil het met u hebben over het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel in het huidige onderwijs. Afschuiven lijkt het nieuwe devies.
Een kind met een 'vlekje' heeft men namelijk liever niet. Dat kost inzet en dus tijd en tijd is geld. Nu krijgen kinderen met een 'vlekje' vaak een rugzak met geld mee. Voor kinderen die vanuit JeugdzorgPlus weer terug gingen naar hun oude school, was dat 5000 euro per kind per jaar. Een bedrag waar je toch echt wel iets van moet kunnen doen. Of dat geld werkelijk ingezet wordt ten behoeve van het kind of opgaat aan bureaucratische nonsens kan ik u niet vertellen. Wat ik wel weet is dat ondanks dat geld deze kinderen negen van de tien keer niet meer welkom waren. 'Te moeilijk, te ingewikkeld, te veel gemist, te weinig kans dat hij/zij de eindstreep haalt.'
Als weldenkend mens ga je er dan vanuit dat een onderwijsinstelling die in het leven geroepen is om kinderen kennis bij te brengen, er alles aan doet om te zorgen dat het kind wel de eindstreep haalt. Maar dat is naïef gedacht. Scholen worden namelijk onder meer afgerekend op het aantal zittenblijvers, uitvallers, of afhakers. En dat leek zo'n goed idee, want, zo was de bekrompen gedachte, dan zouden al die scholen vanzelf harder gaan lopen, de leerkrachten beter hun best doen om al die kinderen binnenboord te houden.
Het tegendeel is waar gebleken. Kinderen met een 'vlekje' en dat kunnen ook hoogbegaafde kinderen zijn die kosten extra aandacht, meer moeite, zijn niet standaard en daardoor dus onrendabel. Ondertussen hebben veel scholen hun afschuif systeem bijna geperfectioneerd zodat ze de onrendabele koters door kunnen verwijzen naar hun collegae onderwijsinstellingen. Dat scheelt namelijk weer in het lijstje 'zittenblijvers' of het lijstje de 'eindstreep gehaald met meer dan een zes.'
Naast het weigeren van onrendabele leerlingen, heeft de perverse prikkel methode nog een ander nadeel. Kinderen die de aangeboden stof eigenlijk onvoldoende beheersen krijgen toch een voldoende, dat doet het namelijk goed in het percentage geslaagden die de school op zijn conto kan bijschrijven. U denkt dat ik overdrijf? Google eens op INHolland onderwijsinstellingen.
En wij domme ouders maar denken dat al die lijstjes waar scholen zo trots aan refereren ook maar iets te maken hebben met de kwaliteit van onderwijs.
Gisteren hadden wij een '10 minuten gesprekje' op de middelbare school van dochter F.
BeantwoordenVerwijderen'De (cito) toets was klassikaal heel slecht gemaakt. 'Dat komt, we hadden de kinderen niet moeten vertellen dat zij naar de test naar huis mochten. En, het was eigenlijk te warm', vertelde de docent.
'Goh?', vroeg ik, 'zegt een breed slecht resultaat niet veel meer iets over de school?'
'Ja', zei de docent, 'We hadden het op een ander tijdstip moeten doen.'
'Ik bedoel meer dat het iets over de kwaliteit van het onderwijs zegt, als een hele lichting Havo scholieren bij een test MBO resultaten scoort', ging ik verder.
'Ehh, ja. Dat zou er misschien ook mee te maken kunnen hebben.'
Man, man.
O ja en een goed begin is het halve werk: GOED 1e BLOG!
Thanks, heb meteen inspiratie voor een tweede blog.
BeantwoordenVerwijderengoed stuk Annette
BeantwoordenVerwijderenHet onderwijs in Nederland, met drie kinderen heb ik er al het nodige van meegekregen, helaas vaak weinig verheffend. Volgens mij begint het al met het vrijwel geheel ontbreken van een gedeelde heldere visie, waartoe dient school. Om de jeugd kennis te laten vergaren naar eigen vermogen, passend bij hun ontwikkeling om kinderen zo goed mogelijk voorbereid te laten zijn op het vervullen van hun rol in onze samenleving. Ook, misschien wel vooral, in deze tak heeft korte termijn resultaat, spreadsheet management, subsidiedruk en metaalmoeheid genadeloos toegeslagen.
Het zit me hoog, tijdens het schrijven van deze reactie al gaat er zoveel door me heen dat ik eigenlijk niet weet waar te beginnen en borrelt de frustratie onmiddellijk op. Deze frustratie draagt er mede toe bij dat ik de dagelijkse gang naar school meer ervaar als een tocht door een mijnenveld om nog maar te zwijgen over de 10 min. gesprekken die meestal meer over onkunde en onvermogen gaan van de leerkracht dan over het kind in kwestie. Met elkaar overleggen en zien wat het kind nodig heeft om optimaal kennis te kunnen vergaren in het specifieke vak, het is mij nog niet eenmaal gelukt in al die jaren.
Een verhaal dat ik heel herkenbaar vind. Ook in ben die weggegaan en hoor van veel mensen iv en irl hetzelfde verhaal. Aanspreken van leerkrachten blijkt moeilijk en al snel worden ouders weggezet als 'pushers' die niet willen inzien dat hun kind niet meekomt. Dat het er om gaat dat je als ouders graag wil dat leerkrachten uit je kind halen wat erin zit, lijkt er niet toe te doen.
BeantwoordenVerwijderenInteressante blog. Dit is niet alleen een probleem op de het reguliere basisonderwijs, maar ook op de peuterspeelzalen waar een kind met oa Downsyndroom niet altijd welkom is. Ook niet wanneer er maar in een beperkte mate extra begeleiding nodig is.
BeantwoordenVerwijderenJe maidenblog! Gefeliciteerd. Ga het met aandacht volgen!
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd met de grote stap! Het eerste blog is er uit gerold. Dat er nog maar velen mogen volgen.. (p.s. classy kop, zowel qua beeld als taal!)
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij zou dat de kern ook moeten zijn, een kind helpen zien wat er in hem of haar schuilt en daar lol en eer in vinden om er zo zelfvertrouwen uit te kunnen putten. Om dan optimaal binnen onze samenleving je plek en pad te kunnen vinden, wat voor rugzak je ook hebt, er is voor iedereen een plaats.
BeantwoordenVerwijderenOok de ROC's doen hard mee met het kunstmatig creeren van 'goede' lijstjes. Voorafgaande aan een tentamen/examen wordt er een 'oefentoets' meegegeven die exact hetzelfde is als het te maken tentamen. Met de juiste leraar voor de klas hoeven de leerlingen alleen de laatste les van het blok naar school te komen om die oefentoets op te halen om een 9 of 10 te halen. Het is niet alleen gunstig voor het lijstje van het ROC, maar de leraren doen onderling ook een wedstrijdje om de hoogste resultaten.
BeantwoordenVerwijderen@serge hoe kom je aan die informatie of is dat hear say?
BeantwoordenVerwijderen@Esther en @Hondaluza thanks ladies
Dit stuk is geschreven vanuit de optiek van de ouders die in dit proces overigens een niet te onderschatten rol spelen. Ouders die in opstand komen omdat in de klas van hun prins(esje) een kind met een 'vlekje' zit dat in hun ogen de kans van hun eigen spruit op optimaal onderwijs verkleinen. Ouders die vragen zo'n kind uit de klas te verwijderen of zelfs om die reden hun kind naar en andere school doen.
BeantwoordenVerwijderenIk wil je met alle plezier in contact brengen met iemand die je de keerzijde van de medaille kan tonen, iemand die met hart en ziel haar stinkende best doet om alle kinderen optimale kansen te bieden.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen@Von Tips
BeantwoordenVerwijderenDat ouders een niet te onderschatte rol hebben in het hele proces lijkt me helder. Wat jij beschrijft heb ik ook gehoord daarom eindig ik ook met mijn laatste zin. 10% van de leerkrachten schijnt ondermaats te presteren, dat zou betekenen dat 90% in ieder geval voldoet. Daar schrijf ik wel een ander stuk over, dit stuk gaat over het systeem waar scholen mee geconfronteerd worden en dat pervers blijkt uit te pakken. Voor iedereen.
Goed blog, ga je volgen.
BeantwoordenVerwijderenDie info heb ik zelf ervaren op Nova College Beverwijk. En uit de mond van een leraar daar. En op veel ROC's elders is het niet veel anders.
BeantwoordenVerwijderen