dinsdag 23 november 2010

Emotionele incontinentie

Nederland wordt nog steeds beschreven als een Calvinistisch land. Ingetogen gedrag, ingetogen in het uiten van emoties, niet te koop lopen met je successen, niet te koop lopen met je kapitaal, zuinigheid en arbeidsethos. Een imago waar we net als klompen. molens en tulpen, nooit vanaf moeten willen. Goed voor het toerisme.

Een grote groep Nederlanders is helemaal niet Calvinistisch, maar is emotioneel incontinent en heeft exhibitionistische trekken. Ik geloofde mijn ogen niet toen ik tijdens een avond zappen een Nederlandse vrouw  in haar slecht zittende ondergoed op een bank zag zitten, huilend naar de camera omdat zij zich zo lelijk voelde. Haar gevoel bedroog haar niet, kon ik met eigen ogen constateren. Maar geen nood, de presentatrice wist raad. In het Hema-ondergoed voor een grote spiegel pepte een hedendaagse slecht gelukte versie van Freud haar op: “Kijk nou eens, kijk eens goed, wat vind je wél mooi aan jezelf”. De vrouw fluisterde dat zij haar oorlellen wel ok vond. Daarna werd zij geconfronteerd met een drie meter hoge fotoversie van zichzelf. Omstanders moest zij vragen wat zij dan wel niet van het gefotografeerde lijf vonden. 

Wat mij betreft werd toen eens te meer bewezen dat iedereen op de Nederlandsche televisie keihard liegt. De vrouw knapte van al deze goedbedoelde leugens om bestwil zienderogen op. De sportschool werd bezocht en er werd behoorlijke lingerie aangeschaft. Samen op kosten van de omroep fijn naar de kapper en de schoonheidsspecialiste. Ondertussen was de vrouw al een kilo of 5 afgevallen alleen al van het janken. Klap op de vuurpijl was een naaktfoto die haar moest overtuigen dat ze wel een beeldschone deerne was. Als hoogtepunt in al dit droevigs de onvermijdelijke presentatie van haar ‘nieuwe’ ik aan geliefden en vrienden. Niet in een beeldig jurkje, nee, de heule meute werd geconfronteerd met mevrouw in haar nieuwe lingerie. Want dan heb je pas lef en moed. Exhibitionisme via de televisie geeft blijkbaar zelfvertrouwen. Dit soort programma's worden gevreten bij het leven. De kijkcijfers zijn meer dan goed. Van Calvijn naar emotionele incontinentie. We zijn van ver gekomen.

3 opmerkingen:

  1. Oh ja, uit het hart gegrepen! Ik kijk geen tv meer. Ik weet niet waar Cherzo ligt en dat wil ik ook niet weten. Ik doe niet aan talentenjachten, waar jongens en meisjes die heel gezellig kunnen badkamerzingen zich blootstellen aan de hoon en spot van vakjury's die zelf meestal al heel lang niets anders meer presteren dan vakjury zijn. Achter de coulissen wordt het leed nog eens breed uitgemeten. Troosteloze tv.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Helemaal eens! Als Calvinisten komen we misschien van ver, maar als emotionele Incontinentisten zijn we hard op weg naar nergens....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is begonnen bij Robbert ten Brink toen de postnatale zingende depressies van de trap af zeilden!

    BeantwoordenVerwijderen