Waarom

In het Volkskrant Magazine van dit weekend stond een groot interview met Hero Brinkman. Het interview riep in ieder geval twee vragen bij mij op. De ene vraag heeft te maken met mijn professie, de tweede vraag ik mij af als burger.

Wat dacht zijn voorlichter toen ze de fotograaf toestemming gaf om Brinkman in deze uiterst onvoordelige pose op de gevoelige plaat vast te leggen? Voor degene van u die het magazine niet gelezen hebben. Hero Brinkman knielt voor de troon, terwijl hij doet alsof hij de gesp van zijn schoen vastmaakt. Hij grijnst er wat ongemakkelijk bij en moet omhoog kijken. Over het feit dat de man schoenen met gespen draagt zwijg ik maar. Als ik de foto zie denk ik: 'Pleaser ten koste van alles'. Ik vraag me dan ook af of desbetreffende voorlichter het beste met Hero voorheeft. Ik kan het me niet voorstellen.

Daarnaast verbaasde ik me over volgende citaat: "Ik deed laatst boodschappen toen ik een man de caissière hoorde uitschelden. Normaliter zou ik die man tot de orde geroepen hebben. Want als er rottigheid was, loste Hero Brinkman het op. Ook in privé-tijd. Nu houd ik mijn mond en maak ik dat ik weg kom."

Ik begrijp niets van dit citaat. Waarom maakt Brinkman dat hij wegkomt? Is het niet juist de taak van een volksvertegenwoordiger om dat waar hij of zij voorstaat voor te leven? Ook - of juist in privé-tijd. Iemand aanspreken op gedrag is nou niet iets waarvan je bang hoeft te zijn dat dit je negatieve pers oplevert. Het tegendeel is waar durf ik te stellen. Het doet je imago alleen maar goed.

Tenzij je met aanspreken iets anders bedoelt dan wat de meeste mensen onder aanspreken verstaan. Zou Hero Brinkman met aanspreken eigenlijk gewoon fysiek aanpakken bedoelen? Want dat is de enige reden die ik kan bedenken waarom je als lid van de Tweede Kamer iemand niet op zijn gedrag aanspreekt maar wegloopt.