Nee dank u dat blief ik niet

Groot gegroeid in een gezin waar lekker eten een belangrijke prioriteit was, ben ik opgedroogd tot een makkelijke eter. Mijn moeder hield niet van zeurpieten aan tafel. Je proefde tenminste wat er op tafel kwam. ´Lust ik niet´ kwam je op een muilpeer te staan. Je kon zeggen dat je het niet zo lekker vond. En dat niet zo lekker moest dan wel onderbouwd worden. De structuur niet prettig? Zout, zoet, bitter of zuur? Of een combinatie van dat alles kon ook. Een prima manier om taalvaardigheid en smaak te ontwikkelen. Toch kan ik me niet herinneren dat we in ons gezin met het snot achter de ogen aan tafel zaten. Iedereen mocht twee gerechten écht vies vinden. Daar werd dan rekening mee gehouden. De rest kreeg je, iedere keer op een andere manier klaar gemaak,t opnieuw op je bord. In kleine porties. Je zat nooit tegen een onoverkomelijke berg eten dat je niet lekker vond aan te staren.

Laatst was ik uit eten in een top tent in 023 voor een eerste ontmoeting met iemand die ik ken van twitter. Naar buiten lopend om te gaan roken kwamen we langs de uitstalling van dessertkazen. Zij stelde voor dat we ook kaas als dessert konden nemen. Op mijn: ‘Ik blief geen kaas’ donderde ze bijna de trap af. Een Bourgondiër zoals ik, die geen kaas blieft? Het was goed voor ongeveer een half uur gespreksstof.

Kaas en orgaanvlees om precies te zijn lever. Ik krijg het niet weg. Om alle vragen voor te zijn. NEE, IK LUST GEEN KAAS. Geen blokjes, geen kaas op brood, geen franse kazen, geen jonge kaas, geen oude kaas, geen Beemsterkaas, geen Leidschekaas, geen brandnetelkaas. Geen geiten of schapenkaas. Kaas is vies. Heel vies! Lever ook, maar kaas is nog veel viezer. Ik ben nu zo ver dat ik oude kaas flink gegratineerd wel kan eten. En ook de mozzarella schraap ik niet meer van mijn pizza. Maar feta in mijn sla? Het gaat onmiddellijk retour. Ik loop kokhalzend langs de kaasboer op de markt. De heer die kort daarvoor kaas gegeten heeft, kan zoenen wel op zijn buik schrijven.

Ik probeer nog steeds elk gerecht dat ik niet ken en lust ik niet komt nog steeds mijn mond niet uit. Paté en leverworst vind ik ondertussen heerlijk. Gebakken lever is nog steeds niet mijn ding. Maar kaas, tsja kaas, dat blief ik gewoon niet!

Ik heb door de jaren heen heel wat keren op mijn tong moeten bijten als er vrienden van mijn welpen kwamen eten die niets anders dan een boterham met pindakaas naar binnen werkte. Want ze hoefden niets te proeven van hun ouders. Tenslotte moet je van eten geen strijd maken zegt zo'n ouderpaar dan. Dat klopt helemaal, je moet van eten geen strijd maken. Je leert je kinderen gewoon van jongs af aan dat ze eten wat ze op hun bord krijgen.  Zo ontwikkelen ze hun smaak. En natuurlijk mogen ze twee dingen echt niet lekker vinden. En bij de woorden 'lust ik niet' vragen of ze soms een muilpeer willen hebben. Werkt als een speer.

Ik wens u in ieder geval makkelijke eters aan uw kerstdis.