Er komt een moment dat het besef doordringt, ze staan op eigen benen, ze zijn groot, ze zijn klaar. Nou ja, klaar ben je natuurlijk nooit, maar klaar in de zin dat je er als ouders weinig meer aan kunt doen. Dat ze opgedroogd zijn. Af qua opvoeding. En als je mazzel hebt kijk je er naar en denk je... wauw... dat is goed gelukt. Een jongeman van 23 op zijn eigen plek in de stad. Zijn eigen hut, zijn eigen nest. Die de tafel dekt en je en passant vertelt dat hij iedere avond, ook al eet hij alleen, de tafel voor zichzelf dekt. Die een pasta voor je kookt en tot je grote verbazing snippert hij verse basilicum door de saus. Die tegen je zegt dat hij zichzelf prettig gezelschap vindt. En op zo'n moment schieten woorden tekort.
Mooi.
BeantwoordenVerwijderenwat een fraaie verhaaltjes schrijf jij
BeantwoordenVerwijderenlieverd you did a good job ! Kinderen vliegen uit ik hou mijn hart vast voor het moment hier geniet nog elke dag van mijn pubers. Ik kan me helemaal voorstellen dat je volschiet alleen al bij het visualiseren van je tekst schiet ik vol.
BeantwoordenVerwijderen@alexander Valenton en @Jacqueline dank.
BeantwoordenVerwijderen@Esther Buitenhuis
Hij is al een tijdje uit huis. Maar vanavond kwam zijn vertrek pas echt binnen. Toen ik op visite was in zijn huis waar ik me ook bijzonder thuis voelde. En ja.. we hebben het geluk gehad dat we het goed gedaan hebben. Maar hij vooral. Hij doet het goed. Alleen vanavond voelde ik pas echt dat hij niet meer onder mijn vleugels woont. En dat vind ik even moeilijk. Is morgen weer over. Een empty nest heeft ook zo zijn voordelen.
ik kan me voorstellen dat je toch met gepaste trots bij je zoon op "visite" bent geweest ! Kan me er alles bij voorstellen dat het moeilijk is ! Ik moet er even niet aan denken maar met een zoon die een droom heeft om te werken voor defensie vrees ik dat ik er binnenkort ook aan moet geloven. Bijna klaar met studie nog 6 maanden.... dan kom ik bij jou voor raad.
BeantwoordenVerwijderenprachtig..wat een rijkdom om met een gerust gevoel los te kunnen laten
BeantwoordenVerwijderenliek
Vanavond heb ik ook bij mijn grote zoon van 24 gegeten en ik werd geroerd door jouw blog, want zo herkenbaar. Ook ik kan met tevredenheid terugdenken aan hoe het bij ons is gegaan. En met een gerust hart hem loslaten. Vol trots.
BeantwoordenVerwijderenJe flikt het hm toch maar weer om mij nog net voor het slapen gaan zo diep te raken ... 'Hoop en vrees en hoop en vrees', zo voelt dat voor mij, nu ze letterlijk nog in hun kinderschoenen staan, mijn over 20 jaar volwassen zoons ... Als ik er dan zo kan over schrijven zoals jij nu, zijn ze 'af en goed opgedroogd', met recht.
BeantwoordenVerwijderenJolan
.. en dan heb je gedaan wat je kon. Hoop je als ouder. Meegegeven wat je wilde meegeven. Ze verlaten het nest, je probeert op afstand mee te kijken. Nieuwsgierig. Soms herken je dingen van jezelf of patronen. Heel soms mag je weer even binnenkijken. Vertrouwen op je kind; vertrouwen op jezelf. Gedaan wat je vond dat nodig was.
BeantwoordenVerwijderenMooi Annette :-)