vrijdag 25 februari 2011

Hoezo de weg kwijt



Hadden mijn ouders ook maar geen kinderen gehad!
NIET IN MIJN ACHTERTUIN

Ik las op twitter dit bericht  en toen moest ik denken aan een post die ik ooit geschreven heb een aantal jaren geleden. Ik dacht toen dat het niet erger kon. Ik had ongelijk. Het kan erger en niet een beetje ook!

We zijn in Nederland de weg kwijt en niet zo’n klein beetje ook. We willen ons ding doen en daar niet bij gestoord worden. Niet door ouderen, niet door kinderen. En stoort één van beide bevolkingsgroepen ons toch bij wat het dan ook voor belangrijks is wat we aan het doen zijn, dan pakken we de megafoon gaan op ons balkon staan en maken drie- en vierjarige kinderen uit voor alles wat lelijk is, omdat ze “Jan Huijgen in een ton” aan het zingen zijn. Als dat niet werkt, gooien we etensresten, eieren, scheermessen of huisvuil naar die wurmen toe.
Hoezo, vreemd gedrag? Ze storen ons in ons ding? Dat dit gedrag niet werkt zou de medemens die dit gedrag vertoont, als ze een beetje nadenken, moeten weten. Het kinderdagverblijf, de peuterspeelzaal of hangplek voor ouderen verdwijnt uiteindelijk toch niet.
De crêche waar dit verhaal over gaat ligt niet in één van de ‘krachtwijken’, maar ligt gewoon tussen de Overtoom en de Vondelparkbuurt in Amsterdam.
Een hoogleraar Cultuursociologie aan de Erasmus universiteit in Rotterdam laat desgevraagd weten dat er een groep hoogopgeleide Nederlanders is die niets meer kan velen. Zij willen “hun eigen ding” doen en daar niet bij gestoord worden door de rest van de maatschappij. Stoort de maatschappij wél, dan gaan ze totaal en helemaal uit hun dak. Scheld- en vloekpartijen of fysiek geweld worden niet geschuwd. “Hun eigen ding” is dusdanig belangrijk dat niets en niemand dat mag verstoren. Oh..en natuurlijk is het feit dát ze überhaupt gestoord worden uiteindelijk de schuld van de overheid. Die moet ingrijpen, regels aanpassen, de wet veranderen of iets anders verzinnen zodat “het eigen ding” uiteindelijk toch gedaan kan worden. Ze aanspreken op hun eigen gedrag is niet mogelijk. Zij doen immers alleen hun eigen ding. We leven in dit land met een groep hoogopgeleide maar intrinsiek ontevreden Nederlanders die hun ding willen doen. Of anderen daar last van hebben doet niet ter zake. Wat ze daar voor moeten doen, doet ook niet ter zake. Hoezo zijn zij de weg kwijt? Ze willen alleen “hun eigen ding” doen.


1 opmerking:

  1. Ik had een relatie met een 'hoger opgeleide' die zijn eigen ding wilde doen. Kwam dus ook op verjaardagen waar ze samenschoolden. Sommigen gewoon omhooggevallen uit een arbeidersmilieu, anderen uit de zogenaamde 'rooie gezinnen' van vroeger, Ivoren torens bewonen ze. Als ik dan over mijn werk vertelde begrepen ze niet eens wat ik deed, zo ver staan ze van de maatschappij af.
    Als het tot ze doordrong, keken ze me aan alsof ik vogelpoep op mijn neus had.
    Als deze groep mensen op het platteland gaat wonen in hun vrijstaande boerderij, omdat de stad te lawaaiig is, mag de boer niet meer laat zijn hooi binnen halen voor de regen valt, en mag de tractor niet gestart worden voor zij naar hun werk zijn, er is niet veel verandert hoor sinds de leenheren en lijfeigenen, we hebben er alleen een laagje beschaving over gegoten wat in mijn beleving nogal contactgestoord is.

    BeantwoordenVerwijderen